kapitalizm

kilka dni temu zadzwoniła do drzwi pewna pani - malutka, zgarbiona, zmęczona życiem. mówi, że nie ma pracy, ale za to trójkę dzieci...
nie prosiła o pieniądze, coś do jedzenia i jakiś szampon, żeby dzieciom umyć włosy. od razu przygotowaliśmy dla niej reklamówkę pełną jedzenia i rzeczy, dziękowała nam naprawdę szczerze.

i w takich momentach doceniam to co mam, pracę, mieszkanie, zaradnego męża... ale i boję się o przyszłość...

kiss me now that I'm older

wchodzę w nowy rok bez postanowień, ale za to z głową pełną marzeń
i trzymam kciuki, żeby chociaż odrobinka się spełniła